Obrovac i njegovo stanovništvo zadesiće veliki gubici ljudskih i materijalnih resursa polovinom XIX veka. Mađarska revolucija 1848/49. godine zahvatila je celu Austro-Ugarsku sa naslednim zemljama. Odbijeni su zahtevi Majske skupštine, (na kojoj ispred obrovačke opštine delegat je bio Obrovčan Pavle Živanov), tako da je Srpski narod u Ugarskoj, ostao od strane države, nezaštićen od mađarskih revolucionara.
Kolike je gubitke samo u ljudstvu podneo Obrovac, vidimo u popisu stanovništva. Neposredno pred ratna pustošenja, Obrovac je po popisu 1846/7. godine imao 1364 stanovnika, a 1867. godine (20 godina kasnije), 1134 stanovnika, dakle 230 duša manje.
Neposredno pred Mađarsku revoluciju, za vreme revolucije i nešto kasnije posle nje u obrovačkoj crkvi Svetog Pantelejmona službovali su sveštenici: Pantelejmon Kalenić (1826-1830), Petar Janković (1832-1859), Andrija Milosavljević (1836-1841). Andrija Milosavljević je spaljen za vreme mađarske bune 1848 u Pirošu – Rumenka. Tu su i Aleksandar Vuković (1841-1844), Teodor Komadinić (1844-1845) i Teodor Georgijević (1861-1877). Ovi sveštenici deliće sudbinu svojih parohijana i ukupnog stanovništva Obrovca.
Austro-Ugarski car Franc Jozef I (Franjo Josip) odobrio je posle bune 500.000 forinti za obnovu oštećenih crkava u Srpskom Vojvodstvu i Temišvarskom Banatu. U taj period treba datirati prvu obnovu enterijera i eksterijera obrovačke crkve.
Od Mađarske revolucije do Balkanskih ratova 1912/13. na području Bačke, nije bilo ratnih dejstava i može se reći da je taj period mira jedan od najdužih od kako Srbi žive na ovom području. Bačkom Eparhijom upravlja episkop Vasilije Petrović, a u crkvenoj opštini obrovačkoj Božiju službu vrše sveštenici: Danilo Perišić (1885-1893), Aleksandar Kalinić u 1893. godini, Vasilije Jovanović protonamesnik, obojica iz Stare Palanke, Petar Katanić u 1894. godini, jermonah manastira Kovilj i Vasilije Čvorković, jeromonah manastira Bođani. Paroh Stevan Nikolić od 1894. godine do 1897. godine je po nacrtu Antona Osvalda dao popraviti crkvu, a radove je izveo Karl Horvat.
Po sećanjima najstarijih Obrovčana i usmenih predanja njihovih predaka kao i skromnih pisanih tragova, saznaćemo da je pred i u toku Prvog svetskog rata izdvojeno nekoliko događaja koji su obeležili taj burni period svetovnog i duhovnog života sela i crkve u Obrovcu. Na osnovu odluke Crkvenog odbora, pred Svetski rat sva dokumentacija, crkvene knjige, skupocene svešteničke odežde, barjaci i druge relikvije, stavljene su u veliki drveni sanduk i zakopan u cilju „zaštite“ od okupacionih vlasti. Posle rata sanduk je iskopan, ali sem nekoliko oštećenih knjiga, sve je propalo, tako da je uništen crkveni arhiv u obrovačkoj parohiji do I Svetskog rata.
