Manastir Bešenovo je, prema predanju, s kraja 13. veka, na južnim padinama Fruške gore, uz potok koji danas nosi naziv Čikoš, osnovao Kralj Dragutin Nemanjić (1253 – 1316). Posvetio ga je Svetim arhangelima Mihailu i Gavrilu, zaštitnicima njegove plemenite vladarske loze.
Stoga je Bešenovo jedini manastir na Fruškoj gori čiji nastanak se vezuje upravo za svetu lozu Nemanjića. Ostali su, kao što je poznato, mahom nastali u vreme poslednjih srpskih despota Brankovića, plemenite loze koja je, takođe, kanonizovana u našoj svetoj crkvi.
Mada drugi materijalni tragovi nisu sačuvani, o postojanju manastira u Bešenovo u doba Kralja Dragutina govori drevni zapis o njegovom krstu iz 1297. godine. Na jednoj njegovoj strani su, kako se u zapisu navodi, ugravirana upravo slika i naziv manastira Bešenovo čija slava su, i danas, Dragutinovi zaštitnici Sveti arhangeli Mihailo i Gavril.
Prvi pisani trag o oslikavanju manastira datira iz 1467. godine. Drugo oslikavanje iz kojeg je sačuvan deo ikona koje se, danas, nalaze u Muzeju Srema u Sremskoj Mitrovici, gde čekaju obnovu manastira i povratak na mesto na kojem su nastale, dogodilo se sredinom 18. veka.
Njihov autor je već pominjani Vasilij Romanovič koji je, još 1737. godine, kao mlad slikar, živopisao Pretečensko-Borisoglobsku crkvu u Kijevu. Kako je, i kada, dospeo u Srem, nije zabeleženo, ali je izvesno da je živeo u manastiru Hopovo u kojem je primio i monaški postrig i gde se i upokojio 1773.
Od ikona koje je on radio na starom ikonostasu Bešenova, sačuvane su one sa Carskih dveri, kao i ikone Isusa Hrista, Bogorodice sa Hristom, Svetog Jovana i Svetog arhangela Mihaila. I one se, takođe čekajući obnovu manastira, nalaze u Muzeju Srema u Sremskoj Mitrovici.
Ikone za novi ikonostas Bešenova koji će, raskošan i više nego upečatljiv, dočekati tragediju manastira tokom i po završetku Drugog svetskog rata, delo su jednog od najvećih srpskih slikara uopšte, Stevana Aleksića (1876 – 1923).
[wonderplugin_slider id=22]
Rad na njima on je započeo 1906. a okončao 1909. godine. Sa Carskih dveri sačuvane su ikone Blagovesti, Svetog Stefana i Svetog arhangela Mihaila, kao i ikone Isusa Hrista, Vaznesenja Gospodnjeg, Preobraženja Gospodnjeg, Svete trojice, Bogorodice i Svetog Jovana Bogoslova.
Strašno posrtanje iz kojeg se izdiže tek danas, Bešenovo je doživelo tokom i po završetku Drugog svetskog rata.
Kada se, početkom aprila 1941. raspala Kraljevina Jugoslavija, a ustaške horde počele svoji krvavi pir i po Sremu koji je ušao u sastav Pavelićeve NDH, monasi iz Vrdnika i Jaska su, ne bi li ih spasili od zlikovaca, iz tih dvaju manastira, u skrajnuto Bešenovo, preneli mošti svetih Kneza Lazara, Cara Uroša i Stefana Štiljanovića.
U tome su uspeli samo delimično. Ustaše su, 1942. godine, opljačkale manastirsku riznicu, uključujući i kivote triju svetitelja i sve dragocenosti koje su bile u njima. Sve je odneto u Zagreb, a same mošti naprosto istresene iz kivota i razbacane po manastiru! Spasao ih je profesor Radoslav Grujić uspevši da ih, uz pomoć Nemaca koji su i sami bili zaprepašćeni hrvatskim divljaštvom, prebaci u Sabornu crkvu u Beogradu.
