Od prvog episkopa bačkog čije ime je sačuvano (mitropolita segedinskog Filipa sa početka XVI veka) do danas, istorija je sačuvala imena 33 episkopa.
Njihovi životopisi, duhovna delatnost, nacionalni i kulturni rad zaslužuju pažnju istorijske nauke. Među njima se svojom pastirskom i nacionalnom misijom ističe episkop Mitrofan Šević.
Devetnaesti episkop Eparhije bačke Mitrofan rođen je 14. avgusta 1854. u Novom Sadu kao Milan Šević u uglednoj novosadskoj porodici od oca trgovca i posednika Đorđa i majke Sofije (rođene Malin).
Osnovnu školu i Srpsku pravoslavnu gimnaziju završio je u Novom Sadu. Nakon mature 1873. upisuje se na studije prava u Gracu, da bi posle odslušane prve godine studije nastavio u Zagrebu. Jeseni 1875. nakon dve godine studija prava, upisuje se u Bogosloviju u Sremskim Karlovcima, koju završava 1879. Kao svršeni bogoslov zaposlio se u pisarnici Saborskog odbora u Sremskim Karlovcima, a decembra 1879. Milan Šević se obraća episkopu dalmatinskom Stefanu (Kneževiću) da ga primi za suplenta u Zadarskoj bogosloviji.
Njegova molba je uslišena i na dužnost profesora teorijsko- bogoslovskih nauka stupio je početkom aprila 1880. Ubrzo po dolasku u Zadar 15. aprila 1880. u parohijskoj crkvi primio je „odjejanije rasi i kamilavki”, da bi na prvi dan Vaskrsa, 21. aprila 1880. godine, od strane episkopa dalmatinskog Stefana rukopoložen za jerođakona.
Zavete monaštva male shime položio je 9. avgusta 1880. u Svetoarhanđelskom manastiru Krkim dobivši monaško ime Mitrofan. Za jeromonaha prezvitera rukopoložen je 16. septembra 1881. Posle položenog profesorskog ispita avgusta 1881. imenovan je za redovnog profesora Zadarske bogoslovije, gde će predavati dogmatičko bogoslovlje, moralno bogoslovlje i omilitiku. U periodu od 1885. do 1891. obavljao je dužnost rektora bogoslovije.
[wonderplugin_slider id=22]
Episkop dalmatinski Nikodim (Milaš) 19. decembra 1890. odlikovao ga je dostojanstvom sinđela. Profesorsku službu je nastavio u Karlovačkoj bogosloviji januara 1892; a oktobra 1892. patrijarh Georgije (Branković) odlikuje ga činom protosinđela. Odlukom patrijarha Georgija 13. marta 1895. protosinđel Mitrofan je postavljen za nastojatelja manastira Hopova, a 2. aprila iste godine odlikovan je činom arhimandrita.
Za nastojatelja manastira Krušedola postavljen je 1898. i na tom mestu je dočekao vest da je na sednici Svetog Arhijerejskog Sinoda Karlovačke patrijaršije 27. marta 1899. izabran za episkopa bačkog. Episkop bački Mitrofan je hirotonisan u nedelju 4. jula 1899. u Sabornom hramu u Sremskim Karlovcima, a posvećenje su obavili patrijarh Georgije, episkop pakrački Miron (Nikolić) i episkop budimski Lukijan (Bogdanović).
Liberalni Branik je za novog episkopa bačkog pisao kako je „ostavio lepe uspomene među monasima i narodom sa kojima se prijateljski i očinski znao ponašati, a da će za njim posebno žaliti monaški stalež“. Novosađani su svečani doček episkopu bačkom Mitrofanu organizovali 25. jula 1899.
Posle svečanog ispraćaja iz Sremskih Karlovaca, četvoropreg sa episkopom se zaustavio na Varadinskoj česmi,gde ga je prigodnim govorom dočekao predsednik novosadske crkvene opštine Petar Popadić, dok ga je u Petrovaradinu pozdravio gradonačelnik Ivan Malin. Kolona sastavljena od kočija nastavila je preko Dunava ka Novom Sadu, gde je na ulasku u Dunavsku ulicu episkopa dočekalo 60 sveštenika, različite deputacije, kao i mnoštvo naroda na čelu sa gradonačelnikom Novog Sada Stevanom Popovićem-Pecijom.
Pošto je od eparhijskog administratora arhimandrita Anatolija (Jankovića) primio časni Krst i bio zaodenut arhijerejskim plaštom, praćen zvonjavom sa svih novosadskih crkava, episkop bački Mitrofan se uputio ka Sabornom hramu gde je održana svečana služba.
