Nakon uspešnog proboja Solunskog fronta jedinice srpske vojske izbile su na reku Vardar u Makedoniji.
Time je definitivno izvršen operativno – strategijski proboj linije fronta koju su držale jedinice nemačke i bugarske vojske. Tokom proboja fronta srpska vojska je imala: 681 poginulog, 132 nestala, 3206 ranjenih.
Proboj Solunskog fronta označio je poraz Bugarske čija je vlada 26/27. septembra 1918. goodine uputila u Solun parlamentarce sa molbom da se prekinu vojne operacije za 48 časova.
Komadant savezničkih snaga na Solunskom frontu, francuski general Franše dEpere je odbio njihov zahtev i vladi u Sofiji preporučio da izađe sa uslovima za mir. Bugarska vlada je ovo prihvatila i 29. septembra njeni izaslanici su u Solunu potpisali kapitulaciju.
Uslovi primirja bili su vrlo teški, a bugarski delegati su ih prihvatili samo s jednim zahtevom: da se srpska vojska ne pušta u Bugarsku. Primirije je nastupilo 30. septembra 1918. godine, a srpska vojska je u okolini Skoplja bila zarobila četiri nemačke divizije. Ugovorom o primirju bugarske trupe zapadno od Skoplja pale su u zarobljeništvo, a dok su one istočno od Skoplja bile samo razoružane, a vojnici pušteni u Bugarsku.
[wonderplugin_slider id=22]
Posedanje strategijskih položaja u Bugarskoj izvršile su jedinice armija Francuske i Velike Britanije. Nemačka armija nije priznala primirje i njene jedinice su se izvukle iz dodira sa Bugarima. Ostatke nemačke vojske koji su se povlačili na sever, gonile su srpske armije, pomognute francuskim divizijama srpsko-francuskim.
Nemci su dobili zadatak da pružajušto duži i jači otpor, kako bi dobili na vremenu za pristizanje pojačanja i organizovanje otpora južno od Niša. Njihov cilj je bio da sačuvaju strategijski važnu komunikaciju Carigrad – Sofija – Niš – Beograd kojom su se povalačile njihove jedinice i borbena sredstva iz Turske i Bugarske.
Izbijanjem savezničkih snaga pred Skoplje komandant general Franše dEpere izvršio je pregrupisavanje snaga sa ciljem zauzimanja celog Balkanskog poluostrva: 6. oktobra 1918. godine formirao je Istočnu borbenu grupu (britanske 22, 26. i 28. divizija, francuska 122. divizija, grčke 2. i 3. divizija i italijanska brigada) koja je imala za cilj prodiranje u istočni deo poluostrva, prema Carigradu i moreuzima;
Druga grupa francuskih divizija (17. i 76. divizija i Konjička brigada ) imale su zadatak da uspostave kontrolu duž srpsko – bugarske granice i zauzmu Pirot, Zaječar i Negotin; Dunavska armija (dve francuske i jedna britanska divizije) imale su da uspostev kontrolu u Bugarskoj; združeni francusko-grčki odred krenuo je u pravcu Kosova; dok je italijanski 16. korpus dobio zadatak da okupura Albaniju.
Prva srpska armija zauzela je 5. oktobra Vladičin Han i pod borbom se probila kroz Grdeličku klisuru, zauzela Grdelicu, a 7. oktobra prodrla u Leskovačku kotlinu u koju je iz doline Veternice izbila Konjička divizija i istog dana zauzela Leskovac.
Iz Grdelice 9. oktobra upućena je preko Vlasotinaca i Svoda prema Pirotu francuska Konjička brigada, koja je 12. oktobra zauzela Belu Palanku, proterala delove nemačke 217. divizije prema Knjaževcu, i presekla železničku prugu Sofija – Niš. Prva srpska armija izbila je 9. oktobra pred Niš.
Prilazeći položajima nemačke armije kod Niša Prva srpska armija se udaljila na oko 200 km od glavnine savezničkih snaga i Druge srpske armije, izlažući se velikom riziku. Iz tog razloga glavnokomandujući genaral Franše dEpere naredio da se obustavi njeno dalje napredovanje, dok ne pristignu ostale snage. Međutim uprkos tom naređenju i bez obzira na tehničku nadmoćnost neprijatelja, srpska Vrhovna komanda je na predlog komandanta armije generala Petra Bojovića odobrila je da Prva srpska armija napadne nemačku armiju kod Niša.
U borbama koje su započele 10. oktobra 1918. godine ona je razbila delove Jedaneste nemačke armije i 12. oktobra ušla u Niš. Nakon ovog poraza nemačka vojska se povlačila u rasulu ka Dunavu i Savi, a za njom su pobedonosno nastupale jedinice Srpske vojske.
Prestonica Kraljevine Srbije Beograd je oslobođen 1. novembra 1918. godine kada su jedinice konjičkog eskadrona Dunavske divizije ušle u Kalemegdansku tvrđavu.
