Međunarodni dan maternjeg jezika obeležava se svake godine 21. februara. Osnovni cilj je da se podigne svest o značaju maternjeg jezika. Uspostavio ga je Unesko 1999. na predlog Bangladeša i obeležava se redovno od 2000. godine.
Južnoslovenski jezik
Kako stoji u Gramatici, jezik Srba, zajedno sa jezikom Slovenaca, Hrvata, Crnogoraca, Bošnjaka, Bugara, Makedonaca i nekadašnjim staroslovenskim jezikom, pripada južnoj grani slovenskih jezika.
Novoštokavski standard
Za osnovu srpskog standardnog jezika uzet je štokavski dijalekat, koji razlikuje dva izgovora: ekavski i ijekavski.
Veći deo Srba govori ekavski, dok se ijekavski govori na krajnjem jugozapadu Srbije, u delu Hrvatske, Bosni i Hercegovini (Republici Srpskoj) i u Crnoj Gori.
Postoje pokušaji, ali bez pravog jezičkog utemeljenja, da se ijekavski izgovor veže za jezike Hrvata, Bošnjaka i Crnogoraca.
Najvažnije osobine novoštokavskog standarda
Četvoroakcenatski sistem, gde dugi neakcentovani vokali mogu doći samo posle akcentovanih slogova.
Nova deklinacija, tj. sedam padeža.
[wonderplugin_slider id=26]
Vuk Stefanović Karadžić
Srpski kulturni reformator, tvorac savremene srpske azbuke, književnog jezika i pravopisa.
Ćirilica
Tradicionalno pismo u srpskom jeziku, u obliku koji joj je dao Vuk Karadžić. Ima 30 slova u azbučnom redosledu, poreklom iz crkvenoslovenskog, a u daljoj perspektivi iz grčkog jezika.
U ćirilici je u potpunosti sprovedeno Vukovo načelo: jedan glas – jedno slovo.
Fonološki princip nije sproveden i u latinici, tu su za neke znakove upotrebljene dvoslovne kombinacije.
Srpskohrvatski jezik
Uobičajen termin u svetskoj slavistici, ali i u Jugoslaviji posle Drugog svetskog rata.
Njegove varijante su bile srpska i hrvatska, a od sedamdesetih godina pominje se i „bosanskohercegovački standardnojezički izraz“.
U državama nastalim posle ratova koji su doveli do raspada Jugoslavije, usvojeni su pojedinačni nacionalni nazivi jezika.
[wonderplugin_slider id=67]
