Ikonopisac nije običan slikar, on u svojoj duši, pored umetničkog talenta, nosi i promisao Božiju da stvara i slika i da iza sebe u ovozemaljskom životu ostavi bogougodna dela i neizbrisiv trag, kako u kućama vernika, tako i u pravoslavnim svetinjama.
Ikonopis (ili ikonopisanje) je posebna slikarska tehnika koju neguje hrišćanska crkva (naročito Pravoslavna). Koreni su joj u ranom hrišćanstvu ali se vremenom uobličavala sve dok nije stekla konačni oblik (i vrhunac) u doba srednjovekovne Vizantije. Razlikujemo ikonopisanje (slikanje ikona na dasci) i freskopisanje (slikanje ikona – fresaka na zidu).
Žarko Đukić iz Pivnica je slikar ikonopisac, prvenstveno ikonopisac. U njegovom radu ikona i sve ostalo vezano za versku umetnost je zastupljeno u 80% njegovog rada. Ovim poslom se bavi od 22 godine. Prvi Blagoslov je dobio davne 1995. godine od njegovog Preosveštenstva Vladike osječkopoljskog i baranjskog, sada blaženopočevšega Gospodina Lukijana.
„Do sada sam oslikao tri crkve u Šabačkoj i Valjevskoj eparhiji, dva ikonostasa i preko tri hiljade ikona za potrebe same Srpske pravoslavne crkve i molitvenu upotrebu za domove vernika“.
Između ostalog njegova ikona, freska, je i na zapadnom ulazu pravoslavnog hrama u Pivnicama. Pojedine ikone su stigle čak do Amerike.
„Tehnika ikonopisanja vizantijskih ikona je, pigment i akril na dasci i platnu odnosno freskopis na suvom malteru. Sad upravo vršim pripreme i radim skicu baroknog ikonostasa za Bačku eparhiju gde skica narednih dana ide kod njegovog preosveštenstva Vladike Bačkog Gospodina Irineja na Blagoslov“, – govori Žarko Đukić.
Drugi deo njegovog slikarstava je vezan za portret i mrtvu prirodu. Tehnika tih dela je ulje na platnu i vezano je za klasično slikarstvo, realizam poetski. Žarko se rado odaziva na likovne kolonije i na godišnjem nivou bude i na dvadesetak u samoj Srbiji i po par u inostranstvu. Čak je dve likovne kolonije uz pomoć ljudi iz Pivnica organizovao u samim Pivnicama 2010. i 2011. godine.
