Akademski slikar Đurđe Teodorović rođen je Obrovcu 18. decembra 1907. godine. Otac mu je bio sveštenik Nikola Teodorović (1878-1917). U Obrovcu je završio osnovnu školu, nižu srednju u školu u Bačkoj Palanci, a 5. i 6. razred privatno u Beogradu.
Umetničku školu i akademski slikarski tečaj završava u Beogradu 1933. godine. Profesori su mu bili Nikola Bešević, Ljuba Ivanović i Milan Milovanović, koji je bio impresionista i najviše ostavio traga na Teodorovićevom slikarskom opusu. Đurđe je 1934. godine bio osnivač levičarske umetničke grupe, socijalno orijentisane pod nazivom „Život“, zajedno sa čuvenim slikarem Đorđem Andrejevićem – Kunem, Markom Kujačićem, Draganom Berakovićem, Radojicom Živanovićem i Vladetom Piperskim.
Njegove slike „Večernja šetnja iz 1935. i „Odmor“ iz 1939. godine uvrštene su među najbolje slike socijalističkog realizma u predratnoj Jugoslaviji. Crtao je karikature u „NIN“-u i „Ošišanom ježu“, sigurnom rukom, rutinirano, koristeći se razumljivim simbolima. Neposredno posle Drugog svetskog rata u „Slobodnoj Vojvodini“ radio je ilustracije o aktuelnim događajima, kolonizaciji, agrarnoj reformi, kao i teme iz unutrašnje i spoljne politike. Ilustrovao je mnoge dečije knjige, radio scenografiju u Srpskom Narodnom pozorištu.
„Moj umetnički put nije bio jednostavan zahvaljujući mojoj složenoj prirodi. U mojim slikama figura je bila predmet mog interesovanja, što se najbolje vidi u mojim naslikanim aktovima, dok kasnije sam radio kompoziciju sa borbeno tematskim izrazom. Tako 1935. godine izložio sam sliku „Večernja šetnja“ na Prolećnoj izložbi umetničkog paviljona koju je policija skinula sa izložbe pre otvaranja“.
Nakon Drugog svetskog rata bio je najistaknutiji predstavnik soc-realizma monumentalnih kompozicija sa tematikom iz NOB-a. Posle studijskog putovanja u Pariz 1950. godine ponovo se vraća aktu, portretu i pejzažu. Pedagoškim radom bavio se od 1948-1968 godine kada je penzionisan. Samostalno je izlagao 1954., 1968. i 1978. godine. Živeo je i radio u svojoj kući u Zemunu. Na kolektivnoj izložbi „Slikarstvo i vajarstvo naroda Jugoslavije“, izlagao je u Beogradu, Ljubljani, Zagrebu, Pragu, Varšavi, Lenjingradu, Moskvi i Budimpešti.
Umro je u Zemunu gde je i sahranjen 1968. godine.
