Na polovini magistralnog puta Šabac-Loznica, udaljen 35 kilometara od oba grada, nalazi se manastir Petkovica, jedna od najvećih svetinja ovog kraja.
Manastir Petkovica je proglašen Spomenikom kulture od izuzetnog značaja Republike Srbije 1990. godine.
Manastir je poznat po čudotvornoj lozi koja je čudom Božjim iznikla iz temelja manastira i koja pomaže izlečenju mnogobrojnih bolesti, osobito steriliteta. Istočno od manastira je čudotvorni izvor čija voda leči takođe sterilitet i mnoge druge bolesti.
Najveća svetinja manastira su častice moštiju svete Petke, zglavak jednog prsta, koje su donete u manastir u vreme despota Stefana Lazarevića. Jedan deo moštiju prenet je 1. septembra 1950. u crkvu Ružicu u Beogradu.
Postanak manastira po predanju vezuje se za kralja Dragutina, a prema istraživanjima, manastir datira iz druge polovine XIII veka. Dolaskom Turaka 1521. godine manastir je privremeno opusteo, a već 1561. zvornički episkop dolazi u manastirsku crkvu i Petkovica ponovo počinje da živi.
Tokom XVI i XVII veka u manastiru je radila prepisivačka škola, a od 1718. godine, tj. početka austrijske okupacije, u manastiru je radila škola za spremanje sveštenika. Posle Boja na Mišaru, Turci su popalili manastire i crkve mačvanskog kraja, a među njima i manastir Petkovica. Obnova manastira izvršena je nastojanjem kneza Miloša i naroda Mačve i Pocerine oko 1836. Nova crkva na mestu stare podignuta je 1887, a ktirtor je bio Josif Kurtović, trgovac iz Šapca.
Nažalost, manastir nanovo strada u I i II svetskom ratu. Posle II svetskog rata, Petkovica postaje jedan od najuređenijih manastira u Šabačko-valjevskoj eparhiji. Sestrinstvo manastira, na čelu sa igumanijama, blaženopočivšom Fevronijom i sadašnjom mati Lukijom, podiže dva konaka i održava i obnavlja manastirska dobra.
[wonderplugin_slider id=22]
Manastir Petkovica poznat je po uređenom i lepom imanju, toploti i gostoljubivosti. Tu pronalaze mir neutešni, nemirni i bolesni. Narod ovog kraja od davnina ima običaj da bolesne i slabe dovodi u manastir i provlači ih ispod svete loze. Brojna su isceljenja ovde zapamćena. Ali, kako „vrag ne spava“ često se događalo da ljudi pomućena uma krišom noću pale svetu lozu i pokušavaju da uplaše sestrinstvo. U više navrata, reagovala je policija i krivci su pronađeni, mada se priča ponavljala u više navrata. Kažu da su se pravdali tako što su „čuli neki glas koji im kaže da treba da zapale svetu lozu“.
Uprkos silama mraka, na mestu zapaljene loze, uvek je nicala nova, a manastir je ostajao netaknut. Danas u manastir Petkovica dolaze hodočasnici iz svih krajeva naše zemlje i uvek pronalaze duhovnu utehu i telesna isceljenja.
