Kao što je petnaestak godina ranije, bljesnuo na likovnom nebu našeg grada, tako se iznenada i ugasio 2002. godine, stvaralački umetnički zanos palanačkog slikara Željka Drljače, njegovom preranom smrću.
Po završetku Akademije likovnih umetnosti u Novom Sadu, sa nepunom dekadom umetničkog opusa, Željko je već imao za sobom dve samostalne izložbe u Torinu i Milanu, kao i nekoliko zajedničkih izložbenih nastupa u Egiptu, Maroku, Tunisu, Španiji, Sloveniji i dr.
Ove izložbe su dijamanti u stvaralačkoj kruni umetnika koji je zakoračio na svetsku likovnu pozornicu, a da kod nas, pored mnogobrojnih samostalnih i kolektivnih izložbi, nema čak ni pristojan katalog. Ali da krenemo redom.
U selu Srednji Dubovik, opština Bosanska Krupa rođen je kao sedmo od devetoro dece, Željkov otac Rajko Drljača (od roditelja Stojana i Mare), čija će starija braća dobiti kolonizaciju u Mladenovu 1946. godine. Živeći kod braće, Rajko završava osnovnu školu u Mladenovu, a 1953. godine prelazi u Bačku Palanku na izučavanje zanata – kožarski galanterista – u R.O. „Merkur“ u našem gradu, a kao pitomac muškog doma (koji se nalazio u katoličkom parohijskom domu pored „Merkura“), imao je obezbeđen smeštaj i hranu.
[rev_slider alias=“euro-af-salon-namestaja“][/rev_slider]
Nakon izučenog zanata odlazi na odsluženje vojnog roka u Sarajevo, a potom se vraća u Bačku Palanku i zasniva radni odnos u „Merkur“- u. Posle nekoliko godina, Rajko Drljača ženi se Katicom Vinovrški iz Iloka, sa kojom dobija prvo kćerku Vesnu, a 18. maja 1963. godine, rodio im se u Bačkoj Palanci sin Željko.
Po rečima gospodina Rajka, Željko je kao dete bio miran i povučen dečak, marljiv, uredan i dobar učenik u OŠ „Veselin Masleša“ u našem gradu (danas OŠ „Sveti Sava“), a što je kuriozitet, u to vreme nije pokazivao talenat ni interesovanje za crtanje, odnosno slikanje.
„U mojoj široj porodici, a koliko mi je poznato, a ni u porodici moje pokojne supruge, niko se nije bavio likovnom ili nekom drugom granom umetnosti, čak ni amaterski.“ ističe Rajko Drljača.
Palanački dani ranog detinjstva i dečaštva Željka Drljače proticali su mirno i uobičajeno u skladnoj građanskoj porodici, bez trzavica i „mladalačkih ekscesa“, šta god pod tim podrazumevali, družio se sa vršnjacima i devojčimama i dečacima, a bio je omiljen u svom društvu. Iako je bio skladne fizičke građe, posebno se isticao visinom i stasom, nije pokazivao posebno interesovanje za bilo koju sportsku disciplinu, a obavezni školski program fizičke kulture je odrađivao bez većih sportski rezultata.
Interesovanje za modernu muziku pokazivao je vrlo mlad, uostalom kao i većina njegovih vršnjaka, slušao je najviše rok, pop i džez muziku, što je i bio trend druge polovine dvadesetog veka.
Po završetku osnovne škole, Željko upisuje Školu primenjenih umetnosti „Bogdan Šuput“ u Novom Sadu, na smeru grafika. Iako su materijalni uslovi dozvoljavali da Željko za vreme srednjoškolskog obrazovanja stanuje u Novom Sadu, on se odlučio na svakodnevno putovanje u školu, tako da je ostao u roditeljskom domu i sa svojim društvom u Bačkoj Palanci.
Srednju školu Željko Drljača je završio 1982. godine, a za razliku od većine njegovih vršnjaka, odlučio se da prvo odsluži vojni rok, a potom da nastavi školovanje, odnosno upiše fakultet.
U Jugoslovensku narodnu armiju, Željko je stupio 8. aprila 1983. godine, u V. P. 9840 – 11 u Brčkom, gde se kao mlad vojnik učlanio u likovnu sekciju vojnog garnizona i postao jedan od najaktivnijih članova. Za vreme služenja vojnog roka, organizovao je dve kolektivne izložbe (sa još dvojicom vojnika – slikara) i to: U Domu JNA u Doboju, povodom Dana mladosti 25. maja i u Malom salonu galerije „Rizah Štetić“ u Brčkom, povodom 29. novembra – Dana Republike.
Izložbe su obuhvatile slikarske radove nastale tokom služenja vojnog roka 1983/84. godine, u raznim tehnikama: akvarel, crteži u uglju i olovci, crteži u kombinovanoj tehnici – tuš, tinta, kreda.
Nastaviće se…
Pogledaj: Slikarstvo je najslobodniji i najkreativniji oblik ljudskog stvaralaštva
