Refik Memišević – Brale rođen je 14.05.1956. u Bačkom Novom Selu. Višestruki državni prvak u rvanju grčko-rimskim stilom, koji je zbog fizičkih predispozicija od malena nosio nadimak Brale, godine 1972. postaje član rvačkog kluba „Vojvodina“, a ubrzo nakon toga juniorski prvak Jugoslavije u svojoj kategoriji.
Sve ostalo je istorija. Četiri zlatne medalje sa Balkanijade, Mediteranskih igara, Svetskog prvenstva i isto toliko srebrnih od kojih je jedna sa Olimpijskih igara održanih 1984. u Los Anđelesu donele su mu status jednog od najboljih sportista opštine Bač svih vremena.
Mnogo godina kasnije, životni put ga je odveo i u menadžerske vode, gde je pola decenije radio kao sportski direktor „Spartaka“. Danas, u gradu na severu Vojvodine kome je Refik posvetio svoju mladost i talenat, penzionerske dane provodi njegov rođeni brat. O odrastanju pored Braleta, uspomenama koje ga na njega sećaju i nestašlucima kada su se kao „obični nestašni dečaci“ igrali pored Dunava, sećanja je evocirao Šefik Memišević.
Devetostruki seniorski šampion Jugoslavije, svetski šampion i Olimpijski vicešampion u discipilini rvanje grčko-rimskim stilom, Refik Memišević zauvek je proslavio ime Bačkog Novog Sela. Kako se sećate brata iz tog perioda njegovog života?
– Moga brata Refika Memiševića Braleta, tako smo ga svi zvali, sećam se sa ponosom. Brale je odmah kao dete bio krupniji od nas ostalih, verovatno je zbog toga i dobio nadimak koji mu je i fizički i karakterno u potpunosti odgovarao. Mnogo je voleo naše selo gde smo rođeni i uvek mu se rado vraćao. Bačko Novo Selo i opština Bač su mu bili najdraža destinacija posle velikih takmičenja na kojima je učestvovao.
[wonderplugin_slider id=75]
Profesionani sportista i reprezentativac koji je zahvaljujući sportu obišao celu zemaljsku kuglu, uvek se rado vraćao korenima. Šta ga je najviše radovalo u opštini Bač i danima odrastanja pored Dunava?
– Kao vrlo mlad počeo je da trenira kod kuće i to sa napravljenim tegovima od šipke i betona. Voleo je sve sportove pa mu kasnije u rvanju nije bilo teško da se privikne na razne grube i kompikovane zahvate koje ova disciplina sa sobom nosi. Bačko Novo Selo mu se odužilo tako što sportska hala nosi njegovo ime. Refikova deca su od njega nasledili ljubav prema selu i Baču, pa im se i dan danas kad god imaju vremena rado vraćaju. Vole da provode vreme u mestu, u kojem se ime njihovog oca izgovara sa velikim poštovanjem.
Možete li da se setite neke zanimljive anegdote dok ste bili samo „obični nestašni dečaci“, a u kojoj je Refik Memišević bio neizostavna karika?
– Brale je rvanjem počeo da se bavi u rvačkom klubu „Vojvodina“ iz Novog Sada, da bi posle tri godine prešao u „Spartak“ iz Subotice gde uporedo sa treninzima započinje i studije na Ekonomskom fakultetu. Rveći za „Spartak“ nikada nije napustao Suboticu pa joj je ostao veran do kraja svog života. Kao mladi takmičar „Spartaka“ nastupao je u Ligi šampiona i jednom su za protivnika imali ekipu iz Rusije. To je bila jedna od humorističnih situacija pošto su svi Spartakovi rvači do tada, svoje borbe izgubili, a Brale je nastupao poslednji. Protivnik je bio mnogi teži i fizički jači, međutim Brale ga je zahvatom bacio na strunjaču, a njegov tadašnji trener Olimpijski pobednik iz Montreala 1976. Momir Petković mu je iz ćoška „dobacio“ drži ga mali, jer ako sad ustane svi smo nadrljali. I tako je Brale na oduševljenje svih u hali tuširao protivnika.
Vi danas živite u gradu koji je Refiku dao mnogo i kome se on odužio. U Subotici je proveo najlepše dane svoje mladosti, a godinama kasnije gradio karijeru uspešnog direktora sportskog kluba „Spartak“. Šta Vas, u gradu na severu Bačke najviše podseća na brata?
– Tako je. U Subotici na putu prema sportskoj hali postoji Olimpijska česma na kojoj su postavljene ploče sa imenima i prezimenima svih osvajača Olimpijskih medalja iz Subotice. Međutim i sami Subotičani se sa velikim poštovanjem sećaju Braleta, pa se povodom uspomene na njega održava Međunarodni Memorijalni turnir u rvanju za kadete „Refik Memišević Brale“.
Koliko često, Vi danas kada dolazite u Bačko Novo Selo, primećujete da legenda o Refiku Memiševiću i dalje živi među lokalnim stanovništvom?
– Posle njegove smrti 2004. ja sam nastavio da dovodim njegovu decu u Bačko Novo Selo, gde se i ja često vraćam i sada kad su oni veliki. Imam mnogo prijatelja u Baču u koji volim da svratim kad dolazim u Bačko Novo Selo. Na nagovor brata i ja sam trenirao rvanje, ali ni blizu sa tolikim uspehom kao Brale. Bio sam klupski rvač „Spartaka“ i srećan sam što sam se bavio sportom zajedno sa takvim rvačkim velikanima, kao što su: Sreten Damnjanović, Momir Petković, Karolj Kasap i mnogi drugi.
