Često nismo svesni činjenice da za kvalitetan izlet ili odmor ne moramo da prelazimo granicu, pa se ni ne setimo da tu kraj nas, u Vojvodini, možemo pronaći gotovo sve ono što će našu odluku učiniti nepogrešivim izborom za višednevno putovanje ili kratkotrajnu relaksaciju.
Vojvodina, tako bogata istorijom spoj je prelepe prirode, kulture, etnologije, gastronomije, regija je sa preko 20 zaštićenih područja. Samo tokom prošle godine posetilo ju je 540.000 gostiju, piše portal 021.
Ovo je priča o Muzeju piva u Čelarevu, jedinstvenom kompleksu, udaljenom svega tridesetak kilometara od Novog Sada, koji iza svojih vrata čuva bogatu istoriju i tradiciju ovog napitka.
Na početku šarolike avanture Vojvodinom, a u okviru „Vojvođanske prolećne rapsodije“, koju je za predstavnike medija organizovala Turistička organizacija Vojvodine, zaustavili smo se u Čelarevu, tačnije u pivari koja u svom muzeju dokumentuje priču o čuvenoj porodici Dunđerski.
Ne samo što sadrži brojne eksponate, koji kroz vremeplov prikazuju autentičan istorijat i odgovaraju na pitanje zašto je pivo postalo jedno od najpopularnijih alkoholnih pića, muzej nas vraća u vreme Lazara Dunđerskog, osnivača pivare davne 1892. godine i jednog od najuspešnijih ljudi tog vremena.
Od 2003. godine, pivara u Čelarevu je privatizovana i nalazi se u vlasništvu kompanije iz Danske, a muzej, jedini na Balkanu te vrste, verodostojan je spoj tradicionalnog i modernog.
[wonderplugin_slider id=75]
Kada posetilac zakorači u ovaj prostor, može se upoznati sa starinskim načinima pravljenja, skladištenja i distribucije piva, ali i videti kako su se i na koji način dopremali sastojci koji su bili potrebni za pravljenje i kako se ono čuvalo.
Ugostiteljski inventar koji se koristio od prvih godina postojanja pivare, stare fotografije, knjige, slike i pisma Lazara Dunđerskog, ali i preko 400 eksponata vezanih za pivaru u tadašnjem Čibu, danas Čelarevu, delovi su muzeja koji izazivaju najviše reakcija i vraćaju u daleku prošlost.
Izložene stare boce, keramičke krigle, gajbe, burad, originalni šank, mašine za punjenje flaša, potom mašine za zatvaranje boca, drveni frižider s početka 20. veka, te Lazareva radna soba, verno svedoče o tom vremenu. Interesantna je stara mašina za ručno zatvaranje pivskih boca, kojom se čuvala svežina i kvalitet piva, te punionica za punjenje šest pivskih boca istovremeno, kao tadašnji veliki tehnološki iskorak.
Kako objašnjava kustoskinja Ljiljana Radišić, pivara Lazara Dunđerskog osnovana je u vreme kada je voda na ovom prostoru bila lošeg kvaliteta.
„Zbog toga su ljudi uzimali hmelj, ječam i vodu i kuvali ove sastojke, a to su mogli da rade samo zimi, jer leti dobijena smesa nije mogla da se sačuva sve do pojave pasterizacije, kada se pivo moglo praviti tokom svih godišnjih doba“, priča kustoskinja i navodi da je ovaj mali muzej prošle godine posetilo rekordnih 1.600 domaćih i stranih turista.
U okviru stalne postavke je i priča o osnivaču pivare i kompanije Karlsberg, Jakobu K. Jakobsenu. Naime, kada je 2008. otvoren Muzej piva u Čelarevu, Muzej u centrali Karlsberga u Kopenhagenu poslužio je kao ideja da se ilustruje i razvoj pivarstva porodice Dunđerski na našim prostorima.
| [wonderplugin_slider id=117]
|
Muzej je za posetioce otvoren tokom cele godine, svakog četvrtka od 14 do 16 časova, a uz dogovor i prethodnu najavu i vikendom. Ulaz i degustacija točenog piva i domaćih kiflica su besplatni.
Pored pivare se inače nalazi i dvorac Dunđerskih, za koji se vezuju priče o neostvarenoj ljubavi Lenke Dunđerski, ćerke Lazara Dunđerskog i Laze Kostića.
Dvorac je okružen parkom i izgrađen u klasicističkom stilu. Od 1882. godine do Drugog svetskog rata pripadao je bogatoj porodici Dunđerski, a posle rata je nacionalizovan.
Muzeju Vojvodine pripada od 1967. godine i pod zaštitom je države. Poseta unutrašnjosti dvorca nije dozvoljena.
