Paralelno sa otpočinjanjem ratnih dejstava na teritoriji Srbije Ministarstvo inostranih dela na čelu sa Nikolom Pašićem radi na stvaranju ratnog plana.
Granice nove države trebale su da objedine južnoslovenski etnički prostor. Po zamisli komisije iz 22. septembra 1914. bile bi postavljene na liniji Oršava-Arad, Baja-Segedin-Maribor- Celovec-Klagenfurt. Naučno opravdanje za postavljanje predviđenihgranica pružila su antropogeografska i demografska istraživanja Jovana Cvijića.
Iz Beograda komisija se seli u Valjevo, a zatim u Niš. U Nišu tokom oktobra utvrđena je platforma jugoslovenske ideje, tj. ratni plan srpske vlade. Iako se Srbija u tom trenutku nalazila u defanzivi, on je po svojim stavkama bio ofanzivnog karaktera. Njime je izjednačena borba za oslobođenje Srbije sa borbom za ujedinjenje neoslobođene braće Srba, Hrvata i Slovenaca.
Pored toga je predviđao čuvanje osobenosti srpskog, hrvatskog i slovenačkog naroda (plemena) preko garantovanja njihove verske, kulturne i građanske ravnopravnosti. Zajednička država trebala je da bude uređena po srpskom modelu kao centralistička parlamentarna monarhija na čelu sa dinastijom Karađorđević.
Vladar bi po ovom planu hrvatskoj i slovenačkoj strani izašao u susret tako što bi se krunisao hrvatskom i slovenačkom krunom, uvrstio hrvatski i slovenački grb u državni grb i ostavio mogućnost rada pokrajnskih sabora u Zagrebu i Ljubljani. Rezultate dogovora Nikola Pašić u ime vlade svečano je pročitao pred poslanicima Narodne skupštine 7. decembra 1914.
Nakon prihvatanja Niške deklaracije od strane Narodne skupštine o njenom sadržaju Pašić obaveštava Saveznike Francusku, Veliku Britaniju i Rusiju. Za vreme trajanja dogovora o oblikovanju ratnog plana Nikola Pašić ukazuje na potrebu obrazovanja posebnog tela u koje bi ušli predstavnici projugoslovenski orijentisane emigracije iz Austrougarske. Ovaj Odbor bio bi izraz težnje srpskog, hrvatskog i slovenačkog naroda Austrougarske za ujedinjenjem sa Kraljevinama Srbijom i Crnom Gorom.
Obrazovan je 30. aprila 1915. pod nazivom Jugoslovenski odbor. U njega su ušli slovenački, srpski i hrvatski intelektualci, političari i umetnici: Ante Trumbić, Ivan Meštrović, Nikola Stojanović, Veljko Petrović, Frano Supilo itd. Odbor se iz Pariza maja 1915. seli u London gde ostaje do kraja rata. Odatle započinje svoj rad na pridobijanju Saveznika za jugoslovensku ideju. Od početka 1916. radi na jačanju dobrovoljačkog pokreta u zemljama saveznicama, neutralnoj Švajcarskoj i zemljama Južne i Severne Amerike.
Prihvata odluke Niške deklaracije i oštro osuđuje Londonsi ugovor iz 1915. i namere Saveznika da Italiju, Rumuniju i Bugarsku privuku ustupanjem teritorija Dalmacije, Istre, Banata, Makedonije i delova Hrvatske. U toku 1917. kada je postao finansijski nezavisan od srpske vlade Odbor sve više je nastupao kao samostalno političko telo. Zbog velike udaljenosti između sedišta Jugoslovenskog odbora i srpske vlade, kao i nedovoljne koordinisanosti zajedničkih akcija Nikola Pašić poziva članove Odbora na sastanak.
Tokom juna i jula 1917. na ostrvu Krfu održane su 22 sednice na kojima se najviše raspravljalo oko uređenja buduće države. U razgovorima vođenima na Krfu članovi Jugoslovenskog odbora zalagali su se za model federacije, dok su predstavnici srpske vlade insistirali na centralističkom modelu.
Konačno 20. jula usvojena je Krfska deklaracija, dokument kojim je bilo previđeno: da buduća držva bude ustavna parlamentarna monarhija na čelu sa dinastijom Karađorđević, da će nositi naziv Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, da će imati jedinstveni državni grb, krunu i zastavu, pri čemu su zastave i grbovi sva tri naroda ravnopravna i mogu se slobodno koristiti, da su će u njoj sva tri naroda, sve tri veroispovesti i oba pisma biti ravnopravna.
Odluke deklaracije nisu se dotakle pitanja položaja Makedonije i Crne Gore u budućoj zajedničkoj državi. Saglasnost Crne Gore za ulazak u novu državu na zadatim osnovama prihvatanjem Krfske deklaracije dali su članovi Crnogorskog odbora za narodno ujedinjenje tokom leta 1917. godine.
