U trećoj knjizi „Narodna buna“ autora Ivana Ivanovića, kroz kazivanje dr Milivoja Perovića, obrađena je tema partizanskog ustanka na Jugu Srbije 1941. godine, (Toplički kraj – planina Pasjača) i sudbina organizatora Ratka Pavlovića – Ćićka, Čede Kruševca i dr Radivoja Uvalića.
Koliko je poznato, a na osnovu izjava Ljubenka Nestorovića – Ozrena, Ljubomira Cvetkovića – Brke i potpukovnika Rada Milanovića, komunistički vrh je za sve propuste okrivio Španske borce i svrstao ih u dve „trockističke“ grupe u partizanskoj Srbiji, Valjevsku i Topličku. Valjevsku trojku činili su španski borci: Žikica Jovanović – Španac, student, (podigao ustanak u Beloj Crkvi 7. jula 1941. godine), lekar Miša Pantić i učitelj Čeda Milosavljević.
Pošto je partijski vrh ovu grupu označio trockističkom, sva tri ustanika su smrtno stradala. Učitelj Čeda je izvršio samoubistvo na Zlatiboru oktobra 1941. godine, Crveni doktor Miša, iako je bio lekar, borio se kao običan borac i poginuo je pod sumnjivim okolnostima. Sudbinu Žikice Jovanovića – Španca znamo, prema rečima generala Radivoja Jovanovića – Bradonje, koji tvrdi da je on dobio naređenje od vrhovnog komandanta da ubije Španca, ali to naređenje nije izvršio on (to je uradio neko drugi).
Topličku „trockističku“ grupu sačinjavali su: Ratko Pavlović – Ćićko, student prava, Čedomir Kruševac, novinar i doktor ekonomskih nauka Radivoj Uvalić – Bata. Ćićko je bio domorodac u Topličkom kraju, a Čeda i Bata sa njim organizuju ustanak, pošto nisu uspeli da se preko Toplice prebace u Sofiju, a zatim za Rusiju. Iz pisma Aleksandra Rankovićaž generalnom sekretaru KPJ, jasno se vidi da je Partija osudila Topličku grupu na likvidaciju.
Zadatak neposrednog izvršenja poveren je Vasi Smajeviću, partijskom povereniku za Niški okrug, o čemu svedoči obimna izjava dr Uvalića od 15. oktobra 1944. godine, upućena CK SKJ. Milivoje Perović tvrdi da je puškomitraljezac Nikola Džuverović – Akademac, otvorio vatru na Čedu i dr Radivoja, ali je, po jednoj verziji promašio, a po drugoj, zaglavio se metak u cevi.
„Čedo Kruševac – novinar „Politike“, koga je Vladislav Ribnikar otpustio iz redakcije lista 1937. godine, španski borac, istaknuti komunista, pošten i odan našoj borbi, za čiji rad snosim punu odgovornost, nevino je stradao“ ističe dr Radivoj Uvalić. Čedomir Kruševac je ubijen 10. oktobra 1941. godine, po nalogu Milovana Đilasa, tvrdio je general Vlado Šegrt, instrukcije za bojkot dr Uvalića, došle su sa najvišegmesta, a Đilas je bio zadužen za praćenje i nadzor izvršenja zadatka.
Za stradanje Ratka Pavlovića – Ćićka, pukovnik Sima Kostić krivi sekretara Pokrajinskog komiteta doktora Blagoja Neškovića, koji ga je prebacio na područje Crne Trave, zbog partijsk opomene, što je bilo političko ubistvo Ćićka, a fizička likvidacija je bila samo stvar tehnike.
„Ćićko nije poginuo u borbi 1943. godine, likvidiran je od strane komunista, zbog sukoba u Partiji, koji se vuku još iz Španije, po nalogu lično Josipa Broza“ tvrdi general Ljubomir Cvetković – Brka.
Posle hapšenja i likvidacije generalnog sekretara Partije, Milana Gorkića 1937. godine u Rusiji, predratni komunisti (Ivo Marić, Labud Kosovac, Živojin Pavlović, Petko Miletić) bili su protiv izbora Josipa Broza – Valtera za gen. sek. KPJ. Uskoro posle ovog sukoba i raskola u Partiji, iz Španije je vraćen u Pariz dr Radivoj Uvalić – Bata, koga je Tito pozvao preko Borisa Kidriča na sastanak, a kako ga ovaj o tome nije obavestio, do sastanka nije došlo, što je protumačeno kao bojkot i narušavanje partijske discipline.
Posle nekoliko dana Uvalić saznaje za Titov poziv, ali je Broz već otputovao za Rusiju. Mustafa Golubić je angažovao dr Radivoja Uvalića i Čedomira Kruševca na obaveštajnom konspirativnom radu u Partiji i od tada nastaje partijski bojkot obojice istaknutih komunista i španskih boraca, a sudbina Golubovića je zapečaćena, od strane partijskog vrha, izdajom.
