Silbaš spada u najstarija naselja Bačke. Szilbach (današnji Silbaš) pominje se 1263. godine kao sused zemljišta po imenu Kesi. Veruje se da ime Silbaš vodi poreklo mađarske reči szilva – šljiva. U početku je selo činilo 10-20 domova čiji je glavni kapital bila stoka.
Početkom 18. veka Silbaš je imao i svoj pečat koji se nekoliko puta menjao. Prema nekim podacima, pečati su očuvani iz 1728. i drugi od 1775. do 1783. Prvi je imao raonik i sablju sa natpisom »Sig Pagi Silbaš 1714«. Na drugom je iznad unatraške položenog raonika među zvezdama pisalo S. S. Treći pečat je upotrebljavan 1828, imao je nekog svetitelja u ornatu pravoslavnog episkopa sa zlatnim oreolom i slovima »S. S.«
U Silbašu se danas pored srpskog stanovništva nalazi i slovačko, a i romsko. Procenjuje se da su prvi Slovaci u Silbaš došli oko 1770. godine. S vremenom ih je bilo sve više, a početkom 1900. bilo je 180 domova ili ukupno oko 720 lica.
Prva crkva u Silbašu podignuta je oko 1690. godine pored današnjeg groblja. Nije imala zvono i zvonika, nastradala je, najverovatnije, zbog podzemnih voda. Nova crkva izgrađena je 1759. na mestu današnje crkve i bila je vrlo mala. Nije imala toranj i imala je samo sedam ikona. Godine 1839. izgrađen je ikonostas koji služi i danas, a pre nekoliko godina je dobio zaštitu države. Prvi sveštenik bio je Ignjatije Nikolić. Slovačka evangelistička crkva izgrađena je 1838. godine. Današnji izgled dobila je 1886. a sagrađena je uglavnom doprinosima vernika. Slovačka crkva veoma je vodila računa o deci. Obezbeđivala je mesto za nastavu i iako siromašna, uspevala je da plaća učitelja. Prvi sveštenik bio je Samuel Babilon.
